آرامشم بخش ترین   قُرص است .../ این قُرص ماه . . .

این روی ماه تو ...

تو! تعبیر نگاه عاشق خدایی . . .

نگاهم کن ...

من در ادامه ی دستهایت بوده ام .../ میان نوشته های و خط های آشفته . . .

با دستهای تو زاده شدم میان این صفحه . . .

قافیه های شعر هایم کجا ! 

موهای تو کجا . . .!

گمان کنم هزاران سال است خاموش مانده این شصت برگ پوسیده از احساس .../ به زانوهای این نور تکیه کرده اند این واژه ها ...

تاریک که باشد پاییز سیاه میشود از رنگ ها . . .

مثل همین هوای عید .../ آبی به رنگ بالهای فرشته ها .../ روزهایم آبی ست .../ پر از ماهی های تُنگ این  ذهن زیبا ...

تو یعنی زیبا . . .

همین چند لحظه پیش باوری این واژه ها را عوض کرد . . .

از ما که گذشت ...

مُسکن ها چیزی جز دروغ  ندارند .../ برای این دردهای لعنتیِ من . . .

قلمروِ سکوت ماه را نشانم بدهید .../ دلتنگی هایم از مرز گذشته .../ باد کمی با اشک مهتاب سکوت پیشه کنم . . .

اکنون تو اینجایی .../ صدایی شبیه دوست .../ نوشته های به رنگ دلتنگی .../ شاید من نمیبینم .../ شاید این سکانس هنوز باقی ست ..

/ ماه گوشه ای نشسته .../ منتظرِ شروع تو ...

ابر اما گونه های ماه را پاک میکرد .../ این یعنی تولد تو . . .

هوس کردم زیر سایه ی پلک های تو بنشینم .../ آرامش خوبی دارد سایه های سیاه . . .

میپیچد مثل پیچک .../ بر تن  عریان شب .../ بر پشت بام های غم آلود شهر این ماه . . ./

ماه عسل . . .

قلب من پوسید زیر خاک .../ دلم هنوزم چشم براه ست . . .

غرابت این همه تنهایی را دادم .../ اسارت پروانه ها در پیله هایشان کافی نبود . . .؟!

فکر کنم پاییز شده .../ موهای مادرم سفید شده . . .

یک ستاره نرکید .../ خیابان ساکت و آرام شد .../ باد وزید و خاطره ها را برد ...

ماه گریست .../ پنجره ای باز شد .../ دستی آمد و ماه را نوازش کرد / برگیسوان شب نور بخشید ...

مـــاه سکوت کرد .../ خاطره ها روشنی بخشیدند . . .

روسری ات را محکم تر ببند .../ آرزویم موهای توست در دستانم .../ بگذار عاشقی کنم در آسمانِ شعر . . .

نامه ای بی مُهر .../ خواننده ای بی مِهر . . .

درد و دل که میکنی .../ ناله ای میشوی روی گونه های باران .../ بغض میشوی روی شانه های خدا . . .

بغض میکنند واژه ها .../ غزل فروشی میکنند خاطرات را . . .

خنده هایت .../ ربنـّـا ی عاشقی هایم . . .

چشم هایت .../ روشنی معصومانه آن رُز وحشی خندان وآرام . . .

داستانی ساخته ام بنام زندگی .../ پایانی دارد بنام عاشقی . . .

نقش پاییز را خوب ایفا کردی .../ بیا و حال مستندی بهاری باش برای این دستهای زمستانی . . .

از یاد تو افتادم .../ قلمم شکست . . .

غربت دستهای سرد توست .../ وقتی قالی رویایی را با گل های گرمش میبافی . . .

خودم را گم کردم روی پلک هایت .../ باید مثل بوسه ای بنشینم روی گونه هایت . . .

دلهره هایم را آویخته ام به بند بند آیه های  قرآنت .../ خورشید که تو باشی تطهیر میشود دلم . . .

تکمیل کن این تصویر در حال احداث را .../ کلاغ ها به بی راهِ رفتند . . .

بیا و چتر شو.../ اعتماد کن به باران و من . . .

گرگ و میش چشم هایت ../خواب را از چشمانم گرفته است . . ./قطره ای خواب بریز در چشمانم . . .

قلمم شکسته است / پایش درد میکند / سست شده احساسش / بتراشش / شاید عوض شد تقدریش . . .

هر کاری میکنم با موهایت بازی کنم / شعر میشوند در بین کلمات . . .

دلم وسوسه ی رفتن دارد و دلم شهوت ماندن . . .

یک مشت کلمه را با چاقو سربریدم به جرم خیانت به من  / تورا چه کنم . . . ؟!

من اینجا مچاله میشوم از نبودنت / نوازشی میخواهم . . .

روسری ات را محکم نبند / گره میخورد نفس هایم . . .

ردِ شقایق را میزنم پشت نگاه تو / حلقه ای میرقصد روی گونه های شب / سکوت میشود باران هستی / شبنم یاد توست که میخواند : شقایق باید بود . . .

احترام را مزه مزه میکند / سجده میکند به واژه های این سطر از دفترم که نام تو را پیش کش کرده به آیه های الهی . . .

تیغ تیز و سرمه سیاه چشم هایت / دست خودم نیست جنون . . .